Dit is de weblog van Ger en Dicky Knoester

Ons uitzicht vanaf de veranda

Vaissac - Tarn et Garonne - Frankrijk

Deze weblog is beëindigd, en voor het laatst gewijzigd op 12 februari 2014.

De volgende morgen bij het verlaten van de camping ging het fout. Ik nam de bocht te krap en de caravan schampte de verhoogde stoeprand. Een knal en ik zag in m’n spiegel gelijk wat er aan de hand was. In de linker-velg zat een fikse deuk met als gevolg een lekke band. En ja daar sta je dan.

Terug naar de kust
Na een paar dagen zijn we definitief vertrokken vanaf de camping in Caussade. We wilden niet te ver rijden, en besloten een camping even boven Limoges op te zoeken. Ook daar was het terrein erg drassig. En we hadden hulp nodig van de buren om de caravan weer op het verharde pad te krijgen, bij vertrek de volgende dag.

De tweede stop is een camping, op de route nationale, tussen Orleans en Parijs vlakbij het dorpje Monnerville.
Het is typische doortrek-camping en makkelijk om weer te verlaten.

De volgende dag zijn we rond Parijs richting België gereden om uiteindelijk op de camping in Waregem te belanden. Het is een gemeente camping naast het stadion van de plaatselijke voetbalclub “Zulte-Waregem”. Ook hier was het te drassig en moesten we op het verharde pad blijven staan. Het was maar voor één dag dus geen probleem.

Ik kon de combinatie gelukkig aan de overkant op een parkeerstrook tegenover de camping neer zetten.

Ik heb geprobeerd met de krik van de auto de caravan op te krikken, maar dat lukte voor geen meter. Ook de krik van onze buren die nog op de camping stonden gaf geen soelaas. We zijn nog naar de dichts bijzijnde garage gelopen om een grotere krik te lenen, maar daar hadden ze geen trek in.

Zelfs de mevrouw van de camping is nog op onderzoek uit geweest, maar nul op rekest. Ik heb toen de ANWB gebeld en die verwees ons naar TOURING (Belgische ANWB). Zo gezegd, zo gedaan.
Na een half uur kwam er een flinke truck aanrijden, het reservewiel had ik al klaar gezet.
Toen ik moest afrekenen vroeg hij 123 euro (kassa !). Maar ja, we moeten verder.

Met enige vertraging arriveerden wij in Kijkduin.
Omdat in de Campanulastraat nog het nodige uitgepakt en ingeruimd moet worden, hadden we in Frankrijk voor alle zekerheid voor onze caravan een plek geboekt voor een week op “Kijkduinpark”.

De komende dagen hebben we alles wat we direct nodig hebben uitgepakt en, niet onbelangrijk, ons bed in elkaar gezet. De rest hebben we voorlopig opgeslagen in onze kelderbox.
Het inruimen was nog wel even passen en meten, maar uiteindelijk is het toch gelukt in de (te) kleine ruimte.

Dicky heeft een afspraak gemaakt met de huismeester i.v.m. het aanleggen van watertoe- en afvoer voor de waschmachine in de diepe kast. Dat zou binnen enkele dagen gebeuren. Prima service overigens ! Ook telefoon, televisie en internet was vlot geregeld, het was zelfs mogelijk om ons oude telefoonnummer terug te krijgen.

Rust
Het is inmiddels begin juni, we hebben besloten om in ieder geval de rest van dit jaar de boel de boel te laten, en nog geen aktie te ondernemen om op zoek te gaan naar een nieuw onderkomen, dat komt begin volgend jaar wel. Als dat tenminste haalbaar is, want het blijft krap, twee kamers en een veel te kleine keuken, een soort combuis, maar voorlopig doen we het erméé.
Alhoewel ruimte voor een eethoek wel prettig geweest zou zijn. Maar we kunnen hier heerlijk Donna uitlaten, direct om de hoek, het Meer & Bosch en strand met de duinen, dat is prima.

Ook aan winkels geen gebrek in de direkte omgeving.
We proberen dus ook de voordelen te zien. En het blijft nog steeds de simpelste oplossing.

De caravan hebben we voorlopig gestald in Bergschenhoek, vlakbij Zoetermeer. Die staat daar prima.    

En zo zijn we dan aangekomen bij het einde van ons Frankrijk avontuur. Zoals we aan het begin daarvan steeds hebben geroepen, het is voor onbepaalde tijd, toch is het ook voor ons zelf korter geworden dan gedacht. Ger had zo’n periode van vijf jaar in gedachten en ik had zoiets van, ach misschien bevalt het zo goed, we zien wel. Maar goed het is anders uitgepakt.

Het is een groot avontuur geweest, wat niemand ons meer afneemt. We zijn een ervaring rijker en bovendien hebben we mensen leren kennen die we anders nooit ontmoet zouden hebben. Ook dat vinden we heel waardevol. We hopen dat kontakt nog heel lang te behouden.

               

Camping Caussade

We wensen iedereen in Frankrijk het allerbeste en hopen dat alle dromen en wensen voor hen zullen uitkomen.

Dat wensen wij elkaar natuurlijk ook toe op een plek, waar we weer helemaal ons zelf kunnen zijn.
We gaan hard op zoek naar een onderkomen waar we weer een eigen thuis kunnen creëren.
      We verheugen ons ook op het weer regelmatig kunnen ontmoeten van alles en iedereen waar we van houden.

Als we na dit alles tot rust gekomen zijn, gaan we binnenkort een Weblog aanmaken over onze terugkeer in Nederland.
          Een domein-naam  hebben we nog niet. Ger wilde graag, “TERUG NAAR DE KUST”, maar dat is al bezet.
 
        Nogmaals iedereen het beste en bedankt voor de belangstelling die er altijd geweest is voor ons verhaal.

Ons voorlopige uitzicht