Dit is de weblog van Ger en Dicky Knoester

Ons uitzicht vanaf de veranda

Vaissac - Tarn et Garonne - Frankrijk

2012 / 3

Oppassen bij Frank en Julie

Vervolgens gingen we ons ook al en beetje voorbereiden op een volgende bezigheid en wel de afspraak die we tijdens onze trip naar Nederland gemaakt hadden met Frank en Julie. Zij wonen sinds een jaar in Varen zo’n 50 km hier vandaan. Van oorsprong Brabanders en een bijzonder plezierig stel mensen. Na een jaar hard werken wilden ze graag een paar weken met de caravan naar Le Lavandou aan de zuid-kust, maar wilden hun huis niet onbeheerd achterlaten. De plek is vrij afgelegen, maar op een prachtige locatie.
Het is een karakteristiek oud huis met een grote schuur op een behoorlijke lap grond.
Ook hun kat Sjaffy, een schat van een beest, had verzorging nodig en de moestuin verdiende ook de nodige aandacht, vooral met het warme weer.

Zoals gezegd een oud huis opgetrokken uit ruwe stenen (en pierre), gebouwd in diverse jaren.

Sjaffy de kat was zeer geinteresseerd in Donna maar ook andersom. Tot onze verbazing mocht Sjaffy op den duur gewoon in de keuken haar brokjes opeten terwijl Donna lag toe te kijken (zie foto).

We hebben daar een paar heerlijke weken kunnen vertoeven.
 

Het is inmiddels Juli, Julie en Frank zijn weer op hun honk teruggekeerd, vol energie (hopen we) om weer verder te gaan met de verbouwing wat volgens Julie een meerjarenplan is.
Een zwembad stond hoog op de verlanglijst, dus dat werd het eerste projekt.

 

Wij gaan het Franse campagne-leven weer proberen op te pakken, maar gaan eerst nog wel onze te logeren Hortensia bij Piet en Gretha (voorheen Kijkduiners) ophalen, want die zorgen er nu al zo’n acht weken voor. Maar zorgen voor bloemen en planten is Gretha op het lijf geschreven, dus die ene Hortensia werd met liefde ontvangen en verzorgd.

Gretha en Piet hebben een zeer smaakvol huis en een prachtige tuin. Om daar een indruk van te krijgen, kijk dan maar eens onder het kopje Foto’s. Het is ook wel een plek waar Gretha al haar creativiteit in kwijt kan.
Altijd fijn om daar te zijn en rond te kijken. Bij het ophalen van hun “loge’’ zijn Henk en Rita (Zoetermeerders) gezellig even mee geweest.
Bij het bekijken van de foto’s zal het je niet ontgaan, dat er een prachtige serie beelden in de tuin verspreid staan. Al met al moet er wel heel wat werk verzet worden, maar de moeite wordt beloond. (Dicky)

Logees
Vandaag 25 Juli gaan we Arno, onze neef, ophalen van het vliegveld Blagnac bij Toulouse, die komt een dikke week logeren. Een paar dagen later kwamen Els, Anne-Marie, Bert en Hans een tussenstop bij ons maken om vervolgens verder richting Spanje te gaan, waar ze in de streek van Rioja hun tenten zouden opslaan. We hadden dus een paar super gezellige drukke dagen met z’n zevenen. Op de terugreis zouden B,E,H en A ook Le Breil Haut weer aandoen.
We zijn met Arno o.a. naar de markt geweest in Caussade. Hij is gek op dieren (zie foto) en kon dus zijn hart ophalen bij de kippen en de jonge eendjes, die daar elke maandag-ochtend aangeboden worden.

Als het aan Arno had gelegen, zouden ook alle katten van de Hameau bij ons in kunnen trekken, maar daar hebben we maar even een stokje voor gestoken. Een dieren-pension zou hem op het lijf geschreven staan. Over lijf gesproken dat van hemzelf wordt uiterst goed onderhouden, zoals de clown-foto laat zien.
Ook hebben we met elkaar genoten van de Olympische Spelen, althans tot op zekere hoogte, want ik zal geen namen noemen, maar de beste stuurlui staan aan wal, in dit geval zaten ze op de bank.
En zoals het meestal gaat bij gezellig samen zijn, dan vliegt de tijd en was de dikke week om voor we er erg in hadden en gingen we richting Blagnac om Arno weg te brengen.
Met de afspraak voor een herhaling in het volgende jaar hebben we hem uitgezwaaid. Donna vond het maar vreemd toen we terug kwamen zonder Arno, want ook die kreeg de nodige aandacht. Gelukkig zouden B,E,H en A ons nog bezoeken op hun terugreis naar huis. Maar dan was de logeer-pret weer voorbij. Het afscheid valt ons steeds zwaarder merken we.

Maar gelukkig eind October komen Nico, Nelly en Nick. Dus kijken we daar weer naar uit, en in November gaan we zelf een paar weken naar ons Vaderland. Onze Hollandse-verlanglijst is alvast van stal gehaald en al weer aan het uitdijen.
Maar eerst gaan we nog van alle dag hier genieten. Het gaat inmiddels richting eind Augustus en we merken dat de warmte ons soms behoorlijk parten speelt. Ons huis begint zo op te warmen dat we wel eens de toevlucht tot de kelder of zoals ook genoemd de garage nemen, om b.v. gewoon even lekker te zitten, want als het boven zo’n 29 graden is, dan is 20 graden beneden heel wat aangenamer. Om van buiten niet te spreken, in de zon al gauw 38 of meer.
Omdat twee van onze logees wegens plaatsgebrek boven, beneden moesten slapen (de bofkonten i.v.m. de aangename temperatuur),bedachten wij op een gegeven moment, dat kunnen wij ook, het bed stond er nog. En zo hebben wij menig nachtje doorgebracht, met soms de auto aan ons voeteneinde. Ook voor onze Donna een lekker koel plekje gemaakt. Ger had zelfs voor ons de caravan-TV geinstalleerd. Die Fransen moeten bij het bouwen van zo’n nieuwbouw-huis (kartonnen doos), toch zeker zorgen dat er een paar flinke bomen rondom het huis staan, i.v.m. schaduw.[Dicky]

Vervolg, zie pag. 2012 /4

Tijdens ons verblijf daar bij Frank en Julie, zijn we op bezoek gegaan bij Anne-Marie en Herman, die hebben we in 2003 leren kennen, toen we bij hen kampeerden voor een “werk-vakantie”.

Sinds we in Frankrijk wonen zijn we al diverse keren van plan geweest om ze te bezoeken. Maar omdat het toch niet naast de deur is, kwam het er niet van.
Het was nu 50 km dichterbij, dus wij op pad naar La Salvetat-Peyrales.

Overigens een bijzonder fijne camping voor o.a. gezinnen met jonge kinderen. www.campingliort.com .
Er is nog steeds van alles te doen op het gebied van vrijwilligerswerk, de moestuin alleen daar kun je al een dagtaak aan hebben.

We hebben een gezellig dagje gehad en met de belofte dat ze deze winter naar ons toekomen, namen we afscheid.