Dit is de weblog van Ger en Dicky Knoester

Ons uitzicht vanaf de veranda

Vaissac - Tarn et Garonne - Frankrijk

2012 / 1

Winterweer
Het is begin februari 2012. Net als in Holland hebben we hier te maken met de koudegolf die Europa teistert, niet zo extreem als in het noorden, maar we zitten hier toch al een week in de kou met s’nachts zo’n 10 graden vorst en overdag onder het vriespunt. Een aardig pak sneeuw maakt de winter compleet.
Omdat hier niet gestrooid wordt, is het autorijden (zonder winterbanden) een kwestie van voorzichtig manoeuvreren op de smalle wegen, en een heuvel op kan wel eens voor een probleem zorgen.

Afgelopen week ging het fout ! Bij ons huis probeerden wij heuvel op een scherpe bocht naar links te maken, maar de grip van de banden liet ons in de steek. Ook matten voor de wielen hielp niet. Kennelijk had de buurman ons in verte zien modderen en schoot ons samen met zijn zoon te hulp.
Met drie man incl. Dicky duwen en voorzichtig gas geven lukte het de auto in het juiste spoor te krijgen. Ik ben vervolgens achteruit naar ons huis gereden. Zolang het vriest blijven we maar thuis, we hebben voldoende voedsel in voorraad.

Regelmatig verschijnt er een schat van een poesje op ons terras en nestelt zich overdag in het raamkozijn in het zonnetje. Dicky heeft een kartonnen doos met wat isolatiemateriaal en een dekentje op een tafel onder de veranda neergezet waar ze s’nachts kan slapen, inclusief brokjes en melk. Toen het meer dan -10 graden ging vriezen, hebben we de dakloze maar naar binnen gehaald en in de garage laten overnachten. Ze knorde en zo te zien was ze ons dankbaar. Dit hebben we tot op heden volgehouden en we kijken wel als het minder koud wordt hoe we haar laten ontwennen, want de volpension behandeling kan niet eeuwig doorgaan. Onze Donna heeft al genoeg aan het woord poesje om helemaal in extase te raken.

Vanmorgen stond Ger op om koffie te zetten, bleek er geen water uit de kraan te komen, bevroren waarschijnlijk!
We hadden nog flessen met water dus de koffie kon gezet worden. Onze watermeter bevindt zich aan de weg bij de oprit. Ger heeft eerst al het isolatiemateriaal verwijderd en toen de watermeter een stomp gegeven en ja hoor daar begon de meter weer te draaien, en hadden we weer stromend water. Daarna extra een oude handdoek om de meter gewikkeld en nu maar hopen dat alles blijft stromen. Normaal sta je niet stil bij dit soort ongemakken, maar nu realiseer je je pas waar je allemaal water voor nodig hebt. Vanavond maar even wat extra voorzorgsmaatregelen nemen.

Klussen in de garage bij Onno
Onno wilde graag een stelling in zijn garage hebben waar hij al zijn gereedschap, auto-onderdelen en montagemateriaal kan opbergen. Al dit spul bevindt zich nu nog in twee ruimtes naast hun huis welke in de toekomst hun nieuwe woonruimte moet worden.
In Montauban hebben we het hout en het benodigde montagemateriaal gekocht en ik ben aan de slag gegaan.

Letitia en Dicky hebben samen twee overtollige (IKEA) keukenkastjes in elkaar gezet die ook in de dezelfde ruimte een plaats krijgen. Na anderhalve week bijna elke dag een beetje klussen was het project afgerond en kan Onno al het gereedschap verhuizen naar zijn nieuwe werkplek.
In de garage is ook een hefbrug aanwezig. Onno en ik hebben deze vorig jaar samen opgesteld en gemonteerd. Deze hefbrug heeft hij tweedehands op de kop getikt in Nederland en zelf vervoerd naar Vaissac.

 

Lente 2012
Inmiddels is het lente en ligt de vorstperiode alweer een hele tijd achter ons. De “dakloze” kat heeft zich nog niet van ons weten los te maken. Als we eind April voor een tijdje naar Nederland gaan, zal het er toch van moeten komen. Donna raakt niet meer zo opgewonden voor een kat in het algemeen, dus dat is mooi meegenomen.
Door de, voor hier toch wel strenge vorst, is er nogal wat schade aan bepaalde planten ontstaan, dat is nu duidelijk te zien. De Mimosa heeft het niet overleefd en ook de Oleanders zie je overal als bruine struiken. Zelfs onze bonte Klimop is op sterven na dood, dachten we, maar nu al het dode blad eraf is, zien we dat hij helemaal begint uit te botten.

   

Ook het Pampusgras heeft het begeven en hebben “we” tot op de bodem gesnoeid. De zichtbare lente heeft wat lang op zich laten wachten, maar na wat warme weken en wat koelere en nogal vochtige dagen, zie je het overal gaan gebeuren. Eerst heel veel bloesem en daarna wordt het steeds maar groener.
Ook de boeren komen in aktie, alle velden worden weer omgeploegd en ingezaaid. Ook bij ons voor de deur, we zijn benieuwd wat het gaat worden. Op onze vraag in het najaar om Tournesol kregen we een ontkennend antwoord. Wat het wel gaat worden we zien het wel.
Om nog even op het Pampusgras terug te komen, de boer waarvan wij het huis huren, wilde ons wel “behulpzaam” zijn bij het een en ander. Althans daar gaan we maar even van uit. Hij begon onaangekondigd een paar struikjes te planten en o.a. het Pampusgras, waar wij een begin gemaakt hadden, tot op de grond gelijk te maken. Maar gelukkig we zien het groen weer te voorschijn komen.
Een toch wat vreemde mentaliteit van die Franse, overigens aardige, huiseigenaar.   

Dit is toch iets wat wij niet zouden accepteren in Nederland, maar hoe leg je dit op een goede manier uit in het Frans. Een goede kennis van de taal is toch iets waar we steeds weer tegenaan lopen. Het beperkt ons op zoveel terreinen en op onze leeftijd wordt het vermogen om het je eigen te maken niet bepaald gemakkelijk. Daar hebben we ons behoorlijk op verkeken.[Dicky]   

Vervolg zie pag. 2012/2

In afgelopen wintermaanden heb ik ook de bedrading en de verlichting in de werkplaats en de boxen van Onno aangelegd [Ger].